Na Dolnym Śląsku, a szczególnie w regionie Zagłębia Miedziowego, strajki rozpoczęły się 27 sierpnia. W Legnicy protesty zapoczątkowały zakłady PKS i WPK, do których wkrótce dołączyły inne przedsiębiorstwa, takie jak Legmet, Huta Miedzi Legnica, Przedsiębiorstwo Robót Budowlanych, Legnicka Fabryka Fortepianów i Pianin oraz Transkom.

Już od połowy sierpnia 1980 roku wśród załóg Zakładów Górniczych „Rudna” i „Lubin”, Huty Miedzi w Głogowie oraz zakładów pracy w Legnicy, panowało wzmożone zainteresowanie zmianami społecznymi w kraju. 27 sierpnia strajk rozpoczęła zmiana w Zakładach Górniczych „Lubin”, która postanowiła nie zjeżdżać na dół. Zawiązano tymczasowy komitet strajkowy, który wysunął postulaty dotyczące warunków pracy i życia. Tego samego dnia wieczorem, podobne działania podjęli górnicy z Szybu Wschodniego ZG „Rudna”, co doprowadziło do utworzenia wspólnego komitetu strajkowego, który zajął się organizacją protestu i zabezpieczeniem mienia zakładu.

W kolejnych dniach protesty rozszerzały się na inne zakłady. 28 sierpnia w ZG „Rudna” zorganizowano rozmowy z przedstawicielami władzy, jednak zakończyły się one niepowodzeniem. Tego samego dnia, w legnickim PKS-ie rozpoczął się strajk, w którym załoga solidaryzowała się z robotnikami z Wybrzeża. Strajki objęły również placówki PKS w Jaworze, Złotoryi i Lubinie, a następnie Głogów.

29 sierpnia strajki w ZG „Rudna” trwały nadal, a komitet strajkowy starał się nawiązać kontakt z innymi zakładami w regionie. W wyniku nieporozumień i prowokacji zmieniono przewodniczącego Komitetu Strajkowego, którym został Ryszard Sawicki.

30 sierpnia doszło do pierwszego posiedzenia związku komitetów strajkowych w ZG „Lubin”, który zrzeszał przedstawicieli wszystkich szybów. Delegacja z Lubina nawiązała kontakt z górnikami strajkującymi w ZG „Rudna”, jednak spotkanie zakończyło się niepowodzeniem z powodu nieufności strajkujących.

31 sierpnia, po podpisaniu porozumień w Gdańsku, strajkujący górnicy w ZG „Rudna” rozpoczęli negocjacje, które przeciągano do powrotu delegacji z Wybrzeża. Ostatecznie jednak zapewniono im bezpieczeństwo i potwierdzono wiarygodność informacji uzyskanych z Gdańska.

Dzisiejsze obchody Dnia Solidarności i Wolności są przypomnieniem o wydarzeniach, które miały decydujący wpływ na losy Polski i Europy. Choć dla wielu Sierpień '80 to już historia, pamięć o tych dniach jest wciąż żywa, a rocznica podpisania porozumień w Gdańsku pozostaje ważnym elementem polskiej tożsamości narodowej.