- Wielu osobom wydaje się, iż z racji tego, że policjanci w trakcie wykonywania czynności służbowych mają przymiot funkcjonariuszy publicznych, nagrywanie ich jest prawnie dopuszczalne i usprawiedliwione. Tymczasem brak jest regulacji prawnych, które by zezwalały na taką rejestrację. Wynika to z faktu objęcia ochroną prawną między innymi głosu i wizerunku osoby, a więc ich utrwalanie bez zgody, a czasami nawet wiedzy, stanowi naruszenie tych dóbr. Zatem nagranie, jako materialny efekt nagrywania stanowi przedmiot prawnie chroniony. Nagranie korzysta z dobrodziejstwa legalności, tylko wówczas, gdy osoba na nim utrwalona wyraziła zgodę. Tym samym upublicznienie poprzez wprowadzenie takich nagrań do tak zwanej „sieci” stanowi naruszenie prawa, w tym naruszenie dóbr osobistych – wyjaśnia asp. szt. Sylwia Serafin, oficer prasowy policji w Lubinie.

Dosyć boleśnie przekonał się o tym 39-letni mieszkaniec powiatu lubińskiego nagrywający funkcjonariusza lubińskiej jednostki podczas wykonywania przez policjanta czynności służbowych. Policjant kilkakrotnie zwrócił mężczyźnie uwagę, że nie życzy sobie publikowania swojego wizerunku i danych osobowych. Ponadto w jednostce znajdowały się też tablice informujące o zakazie rejestracji obrazu i dźwięku.

- Mimo wyraźnego sprzeciwu funkcjonariusza, film z przeprowadzanych przez niego czynności, był przez 39-latka udostępniany „na żywo”, na profilu w jednym ze znanych portali społecznościowych. Mundurowy skierował więc w tej sprawie pozew cywilny do sądu i zapadł już prawomocny wyrok. Decyzją Sądu Rejonowego w Lubinie, 39-latek zobowiązany jest teraz do zapłaty policjantowi zadośćuczynienia w kwocie 5 tysięcy złotych – dodaje oficer prasowy lubińskiej policji.

Zgodnie z treścią artykułu 81 ust.1 i 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych „Rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. W braku wyraźnego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie. Zezwolenia nie wymaga rozpowszechnianie wizerunku: 1) osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych, 2) osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza".  Zatem rozpowszechnienia tak utrwalonego wizerunku lub głosu (zatem wizerunku i głosu, tylko wizerunku, tylko głosu ) stanowi naruszenie przepisów ustawy i rodzi odpowiedzialność cywilną, która de facto jest tożsamą z odpowiedzialnością przewidzianą w art. 24 Kodeksu Cywilnego: „Dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach”.