Władysław Dybowski urodził się 17 maja 1892 r. W czasie I wojny światowej służył m.in. w 1. Korpusie Wschodnim, a później brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1928 r. w stopniu rotmistrza przeszedł w stan spoczynku. W 1934 r. rozpoczął działalność polityczną w Organizacji Polskiej (inaczej Organizacja Wewnętrzna) – zakonspirowanej organizacji Stronnictwa Narodowego.

Podczas II wojny Dybowski kontynuował działalność konspiracyjną, wtedy już przeciwko niemieckiemu okupantowi. Działał w Krakowskiej Brygadzie Obrony Narodowej. Po wojnie przeniknął do struktur komunistycznej PPR. Do Legnicy trafił z Krakowa w sierpniu 1945 r., gdzie objął wysokie stanowisko w Zarządzie Miejskim. Miesiąc później został wiceprezydentem miasta (wówczas zastępca Pełnomocnika Rządu RP). Swoją pozycje wykorzystywał do pracy wywiadowczej. Jego podstawowym celem były stacjonujące w Legnicy wojska radzieckie. Miał zdobywać informacje na temat ich struktur, obsady oficerskiej, rozmieszczenia jednostek oraz ruchów oddziałów. Miał także zwracać uwagę na uzbrojenie i cele działań wojsk „Wielkiego Brata”.

Jesienią 1946 r. doszło do rozbicia krakowskich struktur WiN. Nastąpiły aresztowania. W ręce UB wpadł też Dybowski, który po kilkumiesięcznym „śledztwie” i pobycie w ubeckim więzieniu, zakończonym pokazowym procesem, skazano go na śmierć. Został rozstrzelany 30 lipca 1947 r.

W 2017 r. Muzeum Miedzi przygotowało poświęconą mu wystawę "Władysław Dybowski (1892-1947). Wystawa biograficzna". 
Podczas uroczystej sesji Rady Miejskiej Legnicy, która odbyła się 6 czerwca 2022 roku, Władysławowi Dybowskiemu przyznano tytuł Honorowego Obywatela Legnicy.