Niemiecka obrona załamała się rano 10 lutego. Jednak już od wieczora 9 lutego niemal cała Legnica znajdowała się w rękach Sowietów. Radziecka, a za nią polska propaganda, Dniem Wyzwolenia uznały jednak 11 lutego. W tym dniu bowiem oficjalnie ogłoszony został komunikat o Legnicy, jako kolejnym mieście wyzwolonym spod panowania faszystów. Na rozkaz Józefa Stalina, wydarzenie to zostało uczczone w Moskwie dwudziestoma salwami artyleryjskimi z 224 dział.
11 luty przez następne lata stał się jedną z najważniejszych dat w świątecznym kalendarzu miasta. Taka zresztą data widniała na pomniku Wdzięczności dla Armii Radzieckiej, który został odsłonięty w obecności dziesięciu tysięcy osób, 11 lutego 1951 roku. Dopiero po kilkudziesięciu latach datę tą skorygowano na 9 lutego.
W wyniku samych działań wojennych Legnica ucierpiała umiarkowanie. Poza dworcem, w wyniku ostrzału artyleryjskiego zniszczeniu uległo około 120 budynków, 848 zostało poważnie uszkodzonych, w tym zamek.
Większe spustoszenie siali już po "wyzwoleniu" radzieccy żołnierze. Na skutek licznych, wzniecanych przez nich pożarów liczba zniszczonych budynków znacznie wzrosła. Legnicką codziennością w 1945 roku stały się też morderstwa i gwałty na niemieckiej ludności cywilnej.
Wojska Federacji Rosyjskiej opuściły Legnicę w połowie września 1993r. Od tego czasu miasto zagospodarowało prawie cały pozostawiony przez nie majątek. Jednostki rosyjskie na terenie miasta Legnicy zajmowały ok. 17 km2. Na tej powierzchni znajdowało się ponad 1,2 tys. obiektów. Lotnisko, bazy magazynowe, szpitale, budynki koszarowe, obiekty oświatowe i sportowe oraz budynki mieszkalne należące do wojsk rosyjskich stanowiły 1/3 starej, secesyjnej, centralnej części miasta.
Do marca 2018 roku na Placu Słowiańskim stał pomnik Wdzięczności dla Armii Radzieckiej, który został odsłonięty w obecności dziesięciu tysięcy osób, 11 lutego 1951 r.