Przystąpienie do długu, zwane także łącznym lub kumulatywnym przystąpieniem do długu, polega na tym, że osoba trzecia decyduje się dołączyć do już istniejącego zobowiązania finansowego jako dłużnik solidarny.

Skutkuje to tym, że dwie osoby (lub więcej) będą odpowiedzialne za spłatę jednego kredytu lub pożyczki. To rozwiązanie korzystne z punktu widzenia banku, bo obniża ryzyko kredytowe i zwiększa szanse na odzyskanie pieniędzy w krótkim czasie.

Wierzyciele często wymagają od dłużników, by ustanowili dodatkowe zabezpieczenia, w przeciwnym razie odmawiają udzielenia pożyczki albo oferują gorsze warunki. Nie każdy dłużnik może jednak zaoferować zabezpieczenia rzeczowe (zastaw rejestrowy, hipotekę). W takiej sytuacji warto rozważyć przystąpienie do długu i zaproponować to wierzycielowi.

Czemu służy przystąpienie do długu?

Przystąpienie do długu niesie za sobą korzyści dla wierzyciela i dłużnika. Ten pierwszy poszerza grono osób, od których może żądać zwrotu pieniędzy, dzięki czemu rosną szanse, że szybko odzyska należność. Jeżeli dłużnik główny nie zwraca pożyczonych pieniędzy, może zażądać zwrotu od osoby trzeciej, która przystąpiła do długu.

Dłużnik z kolei przestaje być jedynym odpowiedzialnym za spłatę. To korzystna sytuacja przede wszystkim w sytuacji, gdy ma problemy finansowe i nie jest w stanie na czas oddać pożyczonych pieniędzy.

Jak widać, kumulatywne przystąpienie do długu stanowi osobiste zabezpieczenie wierzytelności znacznie zwiększające prawdopodobieństwo spłaty długu.

Ta stosunkowo prosta czynność zwiększa ochronę wierzyciela, który może egzekwować spłatę z majątku kolejnej osoby. Z kolei z dłużnika, który nie jest w stanie spełnić świadczenia, zdejmuje ryzyko windykacji, a może nawet egzekucji komorniczej.

Jeśli umowa pożyczki lub kredytu jeszcze nie została zawarta i jest dopiero negocjowana, przystąpienie do długu może zwiększyć szanse osoby ubiegającej się o pieniądze na lepsze warunki umowy.

Kto może przystąpić do długu?

Do długu może przystąpić każda osoba pełnoletnia, która ma pełną zdolność do czynności prawnych. Nie musi być spokrewniona z dłużnikiem. Musi jednak, co oczywiste, znajdować się w sytuacji finansowej, która umożliwia spłatę cudzego długu w części lub nawet w całości.

Czy małżonek może przystąpić do długu?

Jeżeli między małżonkami istnieje wspólność majątkowa, to przystąpienie do długu partnera nie jest możliwe, gdyż i tak małżonkowie ponoszą wspólną odpowiedzialność za długi. Nie ma natomiast przeszkód, jeśli małżonkowie podpisali intercyzę i jest między nimi rozdzielność majątkowa.

Od zasady uniemożliwiającej małżonkom we wspólności przystępowanie do długu istnieje jeden wyjątek: małżonek może przystąpić do długu, jeśli powstał on przed zawarciem związku małżeńskiego.

Do jakiego długu można przystąpić?

Osoba trzecia może przystąpić do każdego długu pieniężnego, o ile nie jest to sprzeczne z ustawą, właściwością zobowiązania lub zastrzeżeniem umownym.

Bez zastrzeżeń można przystąpić do umowy pożyczki czy kredytu, ale już przystąpienie do długów z tytułu niezapłaconych podatków lub składek na ZUS jest niedopuszczane.

Przystąpić można wyłącznie do długu już istniejącego: przystąpienie nie może dotyczyć kredytu wciąż negocjowanego lub pożyczki, co do której została dopiero wydana promesa udzielenia.

Nie wolno również przystąpić do długu przedawnionego oraz długu wekslowego.

Dłużnicy solidarni, czyli jacy?

Wspomniano już, że osoba trzecia staje się dłużnikiem solidarnym. Co to znaczy?

Odpowiedzialność solidarna jest regulowana przez Kodeks cywilny. Przewiduje on, że każdy z dłużników odpowiedzialny jest za spłatę całego świadczenia, natomiast w przypadku gdy dług spłaci jedna osoba, reszta zwolniona jest z dalszej odpowiedzialności za zobowiązanie.

Wierzyciel może dochodzić zobowiązania od wybranego dłużnika lub wszystkich dłużników solidarnych. Odpowiedzialność solidarna nie oznacza odpowiedzialności dłużników w równych częściach. Dłużnik solidarny nie może odmawiać zapłaty całego zobowiązania powołując się na to, że spłacił już część, podczas gdy pozostali dłużnicy nie zapłacili jeszcze nic.

Jak przystąpić do długu?

Umowa przystąpienia do długu jest zawierana między dłużnikiem a osobą trzecią, która jest gotowa stać się dłużnikiem solidarnym. Nie wymaga zgody wierzyciela, bo nie narusza jego obowiązków.

Możliwy jest także wariant, w którym wierzyciel zawiera umowę z osobą trzecią. W tym przypadku również nie jest potrzebna zgoda dłużnika głównego, gdyż umowa ta nie narusza jego interesów.

Przystąpienie do długu to umowa nienazwana, nieuregulowana w Kodeksie cywilnym. Co za tym idzie, nie ma sztywnych wytycznych co do tego, jak umowa taka powinna być skonstruowana. Przepisy nie wymagają nawet, by została zawarta na piśmie, ale ze względów dowodowych lepiej zachować tę formę.

Umowa o przystąpienie do długu powinna zawierać takie elementy, jak:

• określenie stron umowy,
• szczegóły dotyczące długu – kwota do spłaty, odsetki, rodzaj i data powstania zobowiązania,
• zobowiązanie do solidarnej zapłaty długu przez osobę przystępującą,
• wysokości spłaty obowiązującej przystępującego do długu,
• podpisy stron zawierających umowę.

Jak już powiedziano, umowa przystąpienia do długu nie wymaga zgody wierzyciela, ale należy go o niej poinformować. Leży to w interesie dłużnika – wierzyciel musi dowiedzieć się, że może żądać spełnienia roszczenia od kolejnej osoby.

Sprawdź więcej informacji o przystąpieniu do długu: https://payhelp.pl/blog/przystapienie-do-dlugu-na-czym-polega/

Przystąpienie to nie przejęcie długu!

Niekiedy przystąpienie do długu traktuje się na równi z przejęciem długu, a to nie to samo. Podstawowa różnica polega na tym, że przejęcie zwalnia dłużnika z ciążących na nim obowiązków, podczas gdy istota przystąpienia polega na tym, że dodatkowa osoba staje się współdłużnikiem i ponosi solidarną odpowiedzialność z dotychczasowym dłużnikiem.

Dłużnik nie zostaje zwolniony z długu, ale jego dług staje się długiem własnym osoby przystępującej.