W nocy z 12 na 13 grudnia 1981 roku 70 tysięcy żołnierzy, 30 tysięcy milicjantów, kilkanaście tysięcy SB-eków wyposażonych w 1396 czołgów i blisko dwa tysiące transporterów opancerzonych, a także pałki i pospolite łomy do wyważania drzwi, ruszyło na rozkaz niedemokratycznej, narzuconej Polakom władzy rozprawić się z wolnościowymi i demokratycznymi aspiracjami społeczeństwa. Zniknąć miała Solidarność, organizacja będąca emanacją tych marzeń i aspiracji.

40 lat temu w Polsce była mroźna i śnieżna noc. Jeszcze przed północą zostali zatrzymani obradujący w Gdańsku członkowie Krajówki Solidarności i ich doradcy. Ruszyło też polowanie w całej Polsce. Do milicyjnych suk i radiowozów pakowani byli działacze Solidarności, opozycjoniści z różnych organizacji, ludzie nie kryjący krytycznego spojrzenia, naukowcy, artyści. Najmłodsi nie byli nawet pełnoletni, najstarsi przekroczyli siedemdziesiątkę. Kobiet też nie oszczędzono. Do Warszawy samotnie przewieziony został wyciągnięty z mieszkania Lech Wałęsa.
W całym kraju wyłączono telefony i dalekopisy, zamilkły telewizory i radioodbiorniki. Przygotowywana od miesięcy ostateczna rozprawa rozpoczęła się. Choć od kilku tygodni można się było spodziewać uderzenia, zaskoczenie było prawie całkowite. Mało kto wtedy wiedział, co się naprawdę stało. Czy to tylko Jaruzelski, czy też weszli Sowieci.

O godzinie 6 rano w radio i telewizji przemówił generał Wojciech Jaruzelski. - Awanturnikom trzeba skrępować ręce, zanim wtrącą ojczyznę w otchłań bratobójczej walki - tak uzasadniał dowodzoną przez siebie operację. Zapowiedział obronę sowieckiego socjalizmu i sojuszy.

"Solidarność" rzeczywiście została rozbita. Pacyfikacje strajkujących zakładów, aresztowani, internowani, zabici i ranni, godzina milicyjna, wiszące na ścianach obwieszczenia o grożących karach - to wszystko wywołało strach i popłoch. Rozbita, ale nie do końca. Działacze, którym udało się umknąć obławie i nowi, wcześniej nieznani zaczęli organizować opór.

Represjonowani mieszkańcy Legnicy w stanie wojennym na podstawie raportu o represjach na Dolnym Śląsku między 13 grudnia 1981 a 31 grudnia 1989 oraz zeznań świadków.

Bazylczuk Franciszek – PKP Legnica internowany w Głogowie. Zwolniony 22 marca 1982

Banach Stanisław – Huta Miedzi Legnica, aresztowany 29 kwietnia 1983 zwolniony na mocy amnestii w 1983

Bednarz Andrzej – PRiBO Legnica, internowany w Głogowie

Beme Stefan – elektromonter z Legnicy. Aresztowany 7 maja 1982 – wyrok w październiku 1982 – 4 lata. Zwolniony w 1984 na mocy amnestii

Brydzki Krzysztof – Legnica, internowany w Głogowie 22 marca 1982

Bukowski Kazimierz – Legnica, internowany w Kamiennej Górze. Zwolniony 27 lutego 1982

Cygniczuk Krzysztof – mieszkaniec Chojnowa internowany 22 marca 1982 – 29 kwietnia 1982 w Głogowie.

Cyndzer Krzysztof – Legnica student Uniwersytetu Wrocławskiego – zatrzymany w areszcie śledczym we Wrocławiu

Dembowiak Mieczysław – pracownik fizyczny z Legnicy, aresztowany 8 stycznia 1986 za kolportaż- wyrok 1 rok. Po rewizji wyroku zwolniony 18 lutego 1986

Frąckowski Mirosław – PKP Legnica, internowany w Głogowie i Nysie. Zwolniony 30 kwietnia 1982

Gaul Zdzisław – WPK Legnica, internowany w Głogowie. Zwolniony 30 kwietnia 1982

Gol Dorota – studentka Uniwersytetu Wrocławskiego, internowana w Gołdapi. Zwolniona 24 czerwca 1982

Górawski Marian – Legnica, internowany w grudniu 1982 w Nysie

Górniak Andrzej – PKS Legnica, internowany w Głogowie. Zwolniony 1 czerwca 1982

Jasak Zdzisław - W marcu 1982 roku aresztowany w Dębicy. Skazany we wrześniu 1982 r. na 1 rok i 3 miesiące pozbawienia wolności, w zawieszeniu na 5 lat oraz karę grzywny.

Jaroszewicz Edward – Zakład Energetyczny Legnica, internowany w Głogowie. Zwolniony 25 września 1982

Juniszewski Maciej - Legnica. Aresztowany 2 września 1982 – areszt uchylono w styczniu 1983 ze względu na stan zdrowia – wyrok w kwietniu 1983 – uniewinnienie

Kaplukiewicz Lesław – pracownik Zarządu Solidarności Aresztowany 2 IX 1982 – wyrok 3 września – 1 rok za zniewagę funkcjonariusza – ułaskawienie w VII 1983

Kędzior Jan – Legnica - uczeń Liceum Sztuk Plastycznych – internowany 12 marca 1982w Nysie i Grodkowie. Zwolniony 28 kwietnia 1982

Kossowska Helena – Zakład Energetyczny w Legnicy. Aresztowana 30 sierpnia 1982. wyrok 15 października 1982 – 3 lata + 4000zł grzywny, ułaskawiona 12 IV 1983

Koza Mieczysław – Huta Miedzi Legnica. Aresztowany 29 kwietnia 1983. Zwolniony 24 sierpnia 1983 na mocy amnestii

Kozłowski Marek - WBPP Legnica. Internowany 23 września 1982 w Nysie

Krzystek Zbigniew – ELPO Legnica, internowany w Głogowie. Zwolniony 30 kwietnia 1982

Kielar Jacek - 1 maja 1986 został zatrzymany przez funkcjonariuszy MO przed Domem Studenckim „Dwudziestolatka” za udział w nielegalnej demonstracji.

Kwaśniewski Kazimierz - Hanka Legnica, internowany 23 marca 1982 w Głogowie

Lehman Andrzej - zatrzymany 11 listopada 1983 roku na 48 godzin

Lejman Tadeusz – PKP Legnica, internowany 13 grudnia 1981 w Głogowie. Zwolniony 31 grudnia 1981

Lipiński Jerzy – ZG „Lubin” Legnica. Aresztowany 12 grudnia 1982 – wyrok 1 rok w zawieszeniu na 3 lata

Liszewski Eugeniusz – elektromonter Legnica. Aresztowany 12 kwietnia 1983 – wyrok 1,5 roku w zawieszeniu na 2 lata plus 50 000zł grzywny

Majewski Grzegorz - Za udział w nielegalnych manifestacjach we Wrocławiu, przechowywanie podziemnych wydawnictw oraz rozpowszechnianie nielegalnych ulotek i transparentów był zatrzymywany i karany grzywnami.

Mazur Marek – Zakład Energetyczny Legnica. Internowany w Głogowie 23 marca 1982. Zwolniony 30 kwietnia 1982

Mincker Ireneusz – Mieszkaniec Chojnowa, Teatr Dramatyczny w Legnicy, internowany od 6 stycznia 1982 roku do 28 czerwca 1982 roku w Nysie.

Miklejewski Ryszard – pracownik ZR Solidarności w Legnicy. Aresztowany 18 lutego 1982 – wyrok 3 lata – w październiku przerwa w odbywaniu kary ze względu na stan zdrowia. Ułaskawiony 13 lutego 1983

Nazarczuk Henryk – Redaktor pisma Solidarność Zagłębia Miedziowego, internowany w Głogowie

Nedwidek Jerzy – Legnica. Internowany 31 grudnia 1981 w Głogowie. Zatrzymany w grudniu 1983 – wyrok 1 rok – zwolniony na mocy amnestii w lipcu 1984

Niedźwiecki Teodor – Legnica. Wyrok 18 grudnia 1981 – 3 lata, po rewizji wyroku 1,5 roku, zwolniony 5 listopada 1982 ze względu na stan zdrowia

Obertaniec Stanisław – ZOZ Legnica, internowany w Głogowie. Zwolniony 29 kwietnia 1982

Panasowiec Mieczysław – Legnica. Wyrok w 1983 – 3 lata

Pliżga Zbigniew – OSiR Legnica. Internowany w Głogowie 23 marca 1982. Zwolniony 30 kwietnia 1982

Podolski Mieczysław – Legnica. Internowany w Głogowie15 maja 1982 – zwolniony 25 czerwca 1982

Pol Ireneusz – OSiR Legnica. Internowany w Nysie 30 sierpnia 1982. Zwolniony 17 października 1982

Prokopowicz Janusz – Legnica. Wyrok w styczniu 1982 – 1,5 roku. Zwolniony 12 lipca 1983 po odbyciu kary

Ratajczak Franciszek – Legmet Legnica, internowany w Głogowie. Zwolniony 29 kwietnia 1982

Ryziewicz Marian – Elektrownia Legnica. Aresztowany 30 sierpnia 1982 – wyrok 4 lata – zwolniony 11 kwietnia 1984

Rzepa Franciszek – Huta Miedzi Legnica. Aresztowany 29 września 1982 – wyrok 1,5 roku. Po rewizji – 2,5 roku. Ułaskawiony 12 maja 1983

Skrzypczyk Jacek - zatrzymany 11 listopada 1983 roku na 48 godzin

Sobierajska Krystyna – Nauczycielka Legnica, internowana w Gołdapi. Zwolniona 7 lipca 1982. Aresztowana 3 sierpnia 1982 – areszt uchylono 12 września 1982

Stawiński Zbigniew – Legnica. Aresztowany 28 sierpnia 1982. W kwietniu 1983 uniewinniony

Stępień Marian - W 1983 został zwolniony z pracy za działalność związkową. Potem nie mógł znaleźć zatrudnienia w Legnicy.

Szymański Zygmunt – Legnica – pracownik ZG „Lubin”. Aresztowany 2 lutego 1983. Wyrok 21 listopada 1983

Tarka Zielińska Elżbieta – internowana w Gołdapi. Zwolniona 23 lipca 1982

Wójtowicz Antoni – Huta Miedzi Legnica. Aresztowany 29 kwietnia 1983. Objęty amnestią w 1983

Zygmunt Ryszard – ZPD Hanka Legnica. Internowany w Głogowie i Grodkowie 22 marca 1982. Zwolniony 20 sierpnia 1982

Źródłowski Karol – Huta Miedzi Legnica. Aresztowany 29 kwietnia 1983 – objęty amnestią w 1983

Żurawik Jerzy – Legnica. Skazany w 1982 roku przez kolegium na 2 miesiące aresztu.