go i ponieść stratę procesową,mogącą zaskutkować niekorzystnym orzeczeniem.
Każda strona kserokopii z akt,opatrzona pieczęcią urzędową,kosztuje 5 zl.
To jeszcze nie koniec.Po zapadnięciu orzeczenia sąd może obciążyć obywatela kolejnymi kosztami na rzecz Skarbu Państwa.Ich wysokość leży w swobodnym uznaniu sędziego.
Pozostaje apelacja.Trzeba na nią wydać minimum 300 zl. Ponieważ nie każdy obywatel musi być prawnikiem i znać się na często skomplikowanych procedurach,potrzebna jest pomoc adwokata,będąca poważnym obciążeniem finansowym.W razie niekorzystnego rozstrzygnięcia II instancji przysługuje kasacja do Sądu Najwyższego.Tutaj obywatel rozbija się o przymus adwokacki i kolejne koszty.Do tego wszystkiego należy jeszcze doliczyć czas spędzany na sali rozpraw ( najprostsza sprawa może się toczyć kilka lat).
Reasumując,wydatki,na jakie narażono obywatela w zetknięciu z sądem,są horrendalne.Nie wszystkich stać na ich poniesienie.Na pierwszym miejscu stawia się zdrowie i zaspokojenie potrzeb rodziny.Na sprawiedliwość nie starcza.To przykre i bardzo niebezpieczne zjawisko,mogące odebrać człowiekowi chęć do walki o przestrzeganie prawa,do obrony przed nadużyciami.Redukcja wysokości kosztów sądowych jest niezbędna.Bo czyż do przesłania apelacji z jednego sądu do drugiego potrzeba aż 300 zl? (Przykładowo:wysłanie listu poleconego kosztuje 3.50)
Procedura zwolnień z opłat sądowych nie zdaje w większości przypadków egzaminu (głównie z powodu nadmiernej biurokracji i wyjątkowości zastosowania).
W dobie bezrobocia,niskich płac i wzrastających cen wysokość kosztów procesu jest niewspółmierna do możliwości obywateli.Mogą one sięgać kilku tysięcy złotych.
Sądy powszechne w takiej sytuacji stają się sądami elitarnymi i gdzieś po drodze gubi się równy do nich dostęp.
Dla kogo są więc polskie sądy?Bo wydaje się,że nie dla człowieka,który musi przeżyć miesiąc za 600zl.