W nocy z 12 na 13 grudnia 1981 roku 70 tysięcy żołnierzy, 30 tysięcy milicjantów, kilkanaście tysięcy SB-eków wyposażonych w 1396 czołgów i blisko dwa tysiące transporterów opancerzonych, a także pałki i pospolite łomy do wyważania drzwi, ruszyło na rozkaz niedemokratycznej, narzuconej Polakom władzy rozprawić się z wolnościowymi i demokratycznymi aspiracjami społeczeństwa. Zniknąć miała Solidarność, organizacja będąca emanacją tych marzeń i aspiracji.

33 lata temu w Polsce była mroźna i śnieżna noc. Jeszcze przed północą zostali zatrzymani obradujący w Gdańsku członkowie Krajówki Solidarności i ich doradcy. Ruszyło też polowanie w całej Polsce. Do milicyjnych suk i radiowozów pakowani byli działacze Solidarności, opozycjoniści z różnych organizacji, ludzie nie kryjący krytycznego spojrzenia, naukowcy, artyści. Najmłodsi nie byli nawet pełnoletni, najstarsi przekroczyli siedemdziesiątkę. Kobiet też nie oszczędzono. Do Warszawy samotnie przewieziony został wyciągnięty z mieszkania Lech Wałęsa.

W całym kraju wyłączono telefony i dalekopisy, zamilkły telewizory i radioodbiorniki. Przygotowywana od miesięcy ostateczna rozprawa rozpoczęła się. Choć od kilku tygodni można się było spodziewać uderzenia, zaskoczenie było prawie całkowite. Mało kto wtedy wiedział, co się naprawdę stało. Czy to tylko Jaruzel, czy też weszli Ruscy.

O godzinie szóstej rano w radio i telewizji przemówił generał Wojciech Jaruzelski. - Awanturnikom trzeba skrępować ręce, zanim wtrącą ojczyznę w otchłań bratobójczej walki - tak uzasadniał dowodzoną przez siebie operację. Zapowiedział obronę sowieckiego socjalizmu i sojuszy.

"Solidarność" rzeczywiście została rozbita. Pacyfikacje strajkujących zakładów, aresztowani, internowani, zabici i ranni, godzina milicyjna, wiszące na ścianach obwieszczenia o grożących karach - to wszystko wywołało strach i popłoch. Rozbita, ale nie do końca. Działacze, którym udało się umknąć obławie i nowi, wcześniej nieznani zaczęli organizować opór.

Represjonowani mieszkańcy Legnicy w stanie wojennym na podstawie raportu o represjach na Dolnym Śląsku między 13 grudnia 1981 a 31 grudnia 1989:
Bazylczuk Franciszek – PKP Legnica internowany w Głogowie. Zwolniony 22 marca 1982
Banach Stanisław – Huta Miedzi Legnica, aresztowany 29 kwietnia 1983 zwolniony na mocy amnestii w 1983
Bednarz Andrzej – PRiBO Legnica, internowany w Głogowie
Beme Stefan – elektromonter z Legnicy. Aresztowany 7 maja 1982 – wyrok w październiku 1982 – 4 lata. Zwolniony w 1984 na mocy amnestii
Brydzki Krzysztof – Legnica, internowany w Głogowie 22 marca 1982
Bukowski Kazimierz – Legnica, internowany w Kamiennej Górze. Zwolniony 27 lutego 1982
Cyndzer Krzysztof – Legnica student Uniwersytetu Wrocławskiego – zatrzymany w areszcie śledczym we Wrocławiu
Dembowiak Mieczysław – pracownik fizyczny z Legnicy, aresztowany 8 stycznia 1986 za kolportaż- wyrok 1 rok. Po rewizji wyroku zwolniony 18 lutego 1986
Frąckowski Mirosław – PKP Legnica, internowany w Głogowie i Nysie. Zwolniony 30 kwietnia 1982
Gaul Zdzisław – WPK Legnica, internowany w Głogowie. Zwolniony 30 kwietnia 1982
Gol Dorota – studentka Uniwersytetu Wrocławskiego, internowana w Gołdapi. Zwolniona 24 czerwca 1982
Górawski Marian – Legnica, internowany w grudniu 1982 w Nysie
Górniak Andrzej – PKS Legnica, internowany w Głogowie. Zwolniony 1 czerwca 1982
Jaroszewicz Edward – Zakład Energetyczny Legnica, internowany w Głogowie. Zwolniony 25 września 1982
Juniszewski Maciej - Legnica. Aresztowany 2 września 1982 – areszt uchylono w styczniu 1983 ze względu na stan zdrowia – wyrok w kwietniu 1983 – uniewinnienie
Kaplukiewicz Lesław – Legnica – pracownik Zarządu Solidarności Aresztowany 2 września 1982 – wyrok 3 września – 1 rok za zniewagę funkcjonariusza – ułaskawienie w lipcu 1983
Kędzior Jan – Legnica uczeń Liceum Sztuk Plastycznych – internowany 12 marca 1982w Nysie i Grodkowie. Zwolniony 28 kwietnia 1982
Kossowska Helena – Zakład Energetyczny w Legnicy. Aresztowana 30 sierpnia 1982. wyrok 15 października 1982 – 3 lata + 4000zł grzywny, ułaskawiona 12 kwietnia 1983
Koza Mieczysław – Huta Miedzi Legnica. Aresztowany 29 kwietnia 1983. Zwolniony 24 sierpnia 1983 na mocy amnestii
Kozłowski Marek - WBPP Legnica. Internowany 23 września 1982 w Nysie
Krzystek Zbigniew – ELPO Legnica, internowany w Głogowie. Zwolniony 30 kwietnia 1982
Kwaśniewski Kazimierz - Hanka Legnica, internowany 23 marca 1982 w Głogowie
Lejman Tadeusz – PKP Legnica, internowany 13 grudnia 1981 w Głogowie. Zwolniony 31 grudnia 1981
Lipiński Jerzy – ZG „Lubin” Legnica. Aresztowany 12 grudnia 1982 – wyrok 1 rok w zawieszeniu na 3 lata
Liszewski Eugeniusz – elektromonter Legnica. Aresztowany 12 kwietnia 1983 – wyrok 1,5 roku w zawieszeniu na 2 lata plus 50 000zł grzywny
Mazur Marek – Zakład Energetyczny Legnica. Internowany w Głogowie 23 marca 1982. Zwolniony 30 kwietnia 1982
Miklejewski Ryszard – pracownik ZR Solidarności w Legnicy. Aresztowany 18 lutego 1982 – wyrok 3 lata – w październiku przerwa w odbywaniu kary ze względu na stan zdrowia. Ułaskawiony 13 lutego 1983
Nazarczuk Henryk – Redaktor pisma Solidarność Zagłębia Miedziowego, internowany w Głogowie
Nedwidek Jerzy – Legnica. Internowany 31 grudnia 1981 w Głogowie. Zatrzymany w grudniu 1983 – wyrok 1 rok – zwolniony na mocy amnestii w lipcu 1984
Niedźwiecki Teodor – Legnica. Wyrok 18 grudnia 1981 – 3 lata, po rewizji wyroku 1,5 roku, zwolniony 5 listopada 1982 ze względu na stan zdrowia
Obertaniec Stanisław – ZOZ Legnica, internowany w Głogowie. Zwolniony 29 kwietnia 1982
Panasowiec Mieczysław – Legnica. Wyrok w 1983 – 3 lata
Pliżga Zbigniew – OSiR Legnica. Internowany w Głogowie 23 marca 1982. Zwolniony 30 kwietnia 1982
Podolski Mieczysław – Legnica. Internowany w Głogowie15 maja 1982 – zwolniony 25 czerwca 1982
Pol Ireneusz – OSiR Legnica. Internowany w Nysie 30 sierpnia 1982. Zwolniony 17 października 1982
Prokopowicz Janusz – Legnica. Wyrok w styczniu 1982 – 1,5 roku. Zwolniony 12 lipca 1983 po odbyciu kary
Ratajczak Franciszek – Legmet Legnica, internowany w Głogowie. Zwolniony 29 kwietnia 1982
Ryziewicz Marian – Elektrownia Legnica. Aresztowany 30 sierpnia 1982 – wyrok 4 lata – zwolniony 11 kwietnia 1984
Rzepa Franciszek – Huta Miedzi Legnica. Aresztowany 29 września 1982 – wyrok 1,5 roku. Po rewizji – 2,5 roku. Ułaskawiony 12 maja 1983
Sobierajska Krystyna – Nauczycielka Legnica, internowana w Gołdapi. Zwolniona 7 lipca 1982. Aresztowana 3 sierpnia 1982 – areszt uchylono 12 września 1982
Stawiński Zbigniew – Legnica. Aresztowany 28 sierpnia 1982. W kwietniu 1983 uniewinniony
Szymański Zygmunt – Legnica – pracownik ZG „Lubin”. Aresztowany 2 lutego 1983. Wyrok 21 listopada 1983
Tarka Zielińska Elżbieta – internowana w Gołdapi. Zwolniona 23 lipca 1982
Wójtowicz Antoni – Huta Miedzi Legnica. Aresztowany 29 kwietnia 1983. Objęty amnestią w 1983
Zygmunt Ryszard – ZPD Hanka Legnica. Internowany w Głogowie i Grodkowie 22 marca 1982. Zwolniony 20 sierpnia 1982
Źródłowski Karol – Huta Miedzi Legnica. Aresztowany 29 kwietnia 1983 – objęty amnestią w 1983
Żurawik Jerzy – Legnica. Skazany w 1982 roku przez kolegium na 2 miesiące aresztu

Źródło: Instytu Pamięci Narodowej